Ο Α, ο οποίος ζούσε και απεβίωσε στη
Θεσσαλονίκη, είχε συντάξει δημόσια διαθήκη με την οποία εγκατέστησε μοναδικούς
κληρονόμους του τη σύντροφό του Β και την κόρη της Γ,. Η σύζυγός του Χ και οι κόρες του Χ1 και Χ2 ασκούν αγωγή κατά των Β και Γ ενώπιον του Πολυμελούς
Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης ,με αίτημα να αναγνωριστεί η ακυρότητα της διαθήκης, διότι
ο αποβιώσας Α στερούνταν της χρήσης του λογικού λόγω πνευματικής ασθένειας, κατά
τον χρόνο συντάξεως της διαθήκης. Η αγωγή επιδόθηκε εμπρόθεσμα (ΚΠολΔ 228) στην
Β και εκπρόθεσμα στην Γ, η οποία δεν παρέστη κατά τη συζήτηση της 16.12.2010.Με
τις προτάσεις που κατατίθενται 20 ημέρες πριν από τη συζήτηση, η Β ασκεί
ανταγωγή κατά των Χ,Χ1 και Χ2,με την οποία ζητά αποζημίωση ύψους 10.000 ευρώ, λόγω
προσβολής της προσωπικότητάς της από την άσκηση της αγωγής εναντίον της. Ενώ, με
την προσθήκη- αντίκρουση ισχυρίζεται καταρχήν ότι ο διαθέτης δεν έπασχε από
καμία πνευματική ασθένεια, επικουρικά δε προβάλλει ένσταση καταχρηστικής
ασκήσεως του δικαιώματος. Οι ενάγουσες προσκομίζουν ως αποδεικτικό μέσο επιστολή
της εναγόμενης Β προς τον δικηγόρο του
αποβιώσαντος Α, στην οποία αυτή ζητά τη συμβουλή του ενόψει της ασθένειας του
τελευταίου. Από την πλευρά των εναγουσών καταθέτει στη δίκη ως μάρτυρας ο
σύζυγος της Χ1 ,προσκομίζεται δε με προφορική δήλωση στο ακροατήριο , που
καταχωρίζεται στα πρακτικά, ένορκη
βεβαίωση του Ψ.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ.
1.Ποιά θα είναι η πορεία της δίκης ως προς
την αγωγή.
2.Να κριθεί το παραδεκτό της ανταγωγής.
3.Να κριθεί το παραδεκτό των αμυντικών
ισχυρισμών της Β.
4.Πώς θα εκτιμήσει το Δικαστήριο τα
αποδεικτικά μέσα των διαδίκων;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου